Foto van Sharon

Sharon

Sharon Burgler heeft 29 jaar ervaring als Levenskrachtexpert en mediator in het begeleiden van artsen, juristen en directeuren met uiteenlopende mentale en sociale problematiek. In 1993 richtte zij Manítu op, bureau voor training, advies en coaching. Manítu is een oud indiaans begrip voor levenskracht - de eenheid die mens en natuur vormen. In eeuwenoude beschavingen werd de dialoog aangegaan met de natuurlijke omgeving en al haar levensvormen.

Waarom kijkt Geneeskunde weg van zelfdoding onder hun aios?

Waarom kijkt Geneeskunde weg van zelfdoding onder hun aios?

Mijn dochter komt even naast me liggen in bed.

‘Mam ik heb gisteren toen ik bij een feest was een student geneeskunde ontmoet. Die student vertelde in een speech dat hij dit jaar al acht begrafenissen had meegemaakt van collega-studenten.’

‘Jeetje.’

‘Ja. Ze plegen allemaal zelfmoord. Ik dacht misschien kun jij voor die groep wat betekenen?’

Als ik al niet wakker was, ben ik het nu wel. Ik schrik van wat ze vertelt. En denk in een split second aan de student die dit en plein public verteld heeft. Dit is heftig. Dit komt wel even bij me binnen. Desalniettemin schakel ik gelijk over op een zakelijke modus als mijn dochter zegt: ‘Ik dacht misschien kun jij voor die groep wat betekenen?’

‘Heel toevallig heb ik op mijn website ook een pakket voor aios bij mijn diensten aangeboden.’

‘Ja maar zet je het alleen op je website of zoek je ook actief een manier om met universiteiten die geneeskundestudies aanbieden in contact te komen?’

‘Ja. Alleen ik heb nog geen weg naar binnen gevonden. Ik heb een ingang nodig. Een naam, een e-mailadres. Een afspraak.’

‘Waar zoek je dan, want dat is op internet te vinden. Zoek je wel goed?’

Jonge dokters in spe

Ze heeft gelijk. Ik kan meer mijn best doen.

We vinden het allemaal erg om te horen dat jonge mensen geen andere uitweg meer zien dan de dood. We voelen met elkaar de betrokkenheid om levens te redden. Zeker jonge levens. 

Jonge levens van mensen die een studie gekozen hebben die voor onszelf van levensbelang is.

Deze jonge dokters in spe maken veel mee. Ze zien veel. En ook al doen de universiteiten hun best: je kunt aan de buitenkant niet zien wie op welk niveau van verwerking zit, wie dringend hulp nodig heeft en wie liever bij iemand aanklopt die niet bij de universiteit betrokken is. Vandaar mijn oproep:

Vier ‘duim omhoog’-reacties

Dit verhaal heb ik eerder geplaatst op LinkedIn. Ik heb vier ‘duim omhoog’-reacties ontvangen. Eén medisch student heeft dit gedeeld en driehonderddrie mensen hebben dit bericht bekeken. 

Daarna bleef het stil, terwijl er in Medisch Contact dit jaar twee artikelen geplaatst zijn over de stijging van zelfdoding onder jongeren tot dertig jaar en die liegen er niet om. 

Waar ik me zorgen om maak is dat ik nergens onderzoeksmateriaal kan vinden waaruit de hoogte van het percentage aan zelfdoding onder jonge medici blijkt. 

Artsen in opleiding tot (medisch) specialist staan nog meer onder werk- en prestatiedruk dan hun leeftijdgenoten in andere studies. Zij zijn door hun beroepsgeheim gehouden aan hun zwijgplicht. Wanneer zij dan daarbovenop geen uitvlucht kunnen nemen in het ontladen van de stress met leeftijdgenoten hakt dit er dubbel zo hard in en komt de opgestapelde spanning er in een minder hectische periode driedubbel zo heftig uit. 

Ik heb in mijn begeleiding van praktiserende huisartsen en medisch specialisten gezien wat de psychische, fysieke en sociale gevolgen van hun vak zijn. Dit is tijdens de coronahectiek alleen maar vermeerderd.

Statements

Hier een aantal statements:

  • Jonge specialisten hebben in de afgelopen twee jaar in een snelkookpan gezeten. Zij hebben gezien, gehoord en gedaan waar ze emotioneel nog niet klaar voor waren en waar ze in ‘normale’ periodes beter in begeleid worden. 
  • Ik weet zeker dat de naweeën van de laatste twee jaar nu veel heftiger naar boven komen. Dit neem ik waar bij de oudere artsen. Zij weten niet altijd goed hoe ze hun emoties en gevoelens in de hand moeten houden. Laat staan dat deze artsen nu in staat zijn op tijd bij jongeren te signaleren dat het misgaat. 
  • Ik ben van mening dat het taboe dat er heerst over zelfdoding onder artsen en in dit geval jonge aankomende artsen groot is. Terwijl praten het medicijn is om zelfdoding te voorkomen. Praten over hun wanhoop, hopeloosheid en gedachten aan zelfdoding.  
  • Ik wil absoluut geen vingerwijzing doen. Wat ik wel wil is meehelpen artsen in opleiding tot (medisch) specialist door deze periode heen te leiden. Overal is er een tekort aan professionals voor jongeren met psychische problemen. 

Hoe komt het dan dat ik geen enkele reactie heb ontvangen met de inhoud: ‘O graag. Kom alsjeblieft. We staan te springen om mensen zoals jij die onze doelgroep begrijpt, artsen al langer begeleidt en intrinsiek gemotiveerd is. Wanneer kun je beginnen.’

Ik ben geraakt dat mijn dochter meteen doorheeft dat ik een goede levenskrachtexpert en psycholoog voor deze doelgroep ben vanuit mijn huidige werk en vanuit mijn opgebouwde kennis over zelfdoding en jongeren in het verleden. Ik ben blij dat ze het als gewoon beschouwt haar gedachte met mij te delen. 

Blijf aan universiteitsdeuren rammelen

Ik heb voor mezelf besloten:

  • Ik blijf aan universiteitsdeuren voor Geneeskunde van de Radboud Universiteit Nijmegen, Erasmus Universiteit Rotterdam, Rijksuniversiteit Groningen, Universiteit Leiden, Maastricht University, Universiteit Utrecht, Universiteit van Amsterdam, Vrije Universiteit van Amsterdam rammelen tot ze wijd opengaan. 
  • Ik blijf aan deze universiteitsdeuren voor Geneeskunde rammelen tot ik mijn bijdrage lever om zelfdoding onder aankomende artsen bespreekbaar te maken. 
  • Ik blijf aan deze universiteitsdeuren rammelen tot ik hoor dat ik daadwerkelijk heb bijgedragen aan het voorkomen van zelfdoding van aankomende geneesheren en -vrouwen. 

Ben jij decaan, hoogleraar of studentbegeleider op een medische faculteit en wil je iets betekenen voor het welzijn van de aios?

Dan vraag ik een kwartiertje om met mij te sparren over hoe jullie hiermee omgaan. Laat me dan via info@manitu.nu weten hoe ik je kan bereiken om een afspraak te plannen. 

Meer berichten

Mijn ontmantelde muur

Vandaag deel ik mijn verhaal, niet als expert, maar als medereiziger op het pad van herstel. Laat mij je meenemen op een reis die

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven

Ontdek hoe ik jou help gezond en vitaal te blijven. Zodat jij kunt doen waar jij goed in bent.

Laat je gegevens achter en ik neem contact met je op.

Naam(Vereist)
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Jouw gegevens zijn veilig bij mij en worden niet met derden gedeeld.