Vandaag deel ik mijn verhaal, niet als expert, maar als medereiziger op het pad van herstel. Laat mij je meenemen op een reis die misschien wel de jouwe zou kunnen zijn.
Voor de spiegel staand, ontmoet ik mijn blik. Eindelijk zie ik mezelf – echt mezelf. Niet de Sharon die de wereld verwacht, maar de Sharon die strijdt, valt en opstaat. ‘Genoeg,’ fluister ik tegen mijn spiegelbeeld.
Ik loop naar mijn actie-notitieboek en begin mijn dag met een eenvoudige vraag: “Wat heb ik vandaag nodig? Wat heb ík vandaag nodig voor mijn mentale, fysieke, en sociale gezondheid?” Ik luister naar de behoefte die bovenkomt.
Worstelingen, angsten en dromen
Ik bel een vriendin, niet om te klagen, maar om te delen. Ik deel met haar mijn diepste worstelingen, mijn verlammende angsten, en ja, ook over mijn droom. Over de dagen dat ik het alleen zijn zat ben, over de oorlogen om ons heen en over mijn droom om op mijn negenennegentigste, als wijze oude vrouw, nog steeds benaderd te worden voor advies en begeleiding bij levensvraagstukken.
Haar reactie is er een van liefde, volledig vrij van oordeel. Samen lachen we, huilen we, en voor het eerst in lange tijd, voel ik me niet alleen. In deze nieuwe gedaante, één die om hulp vraagt en deze ook aanvaardt, die mijn welzijn vooropstelt, ontdek ik ware vrijheid. Ware kracht schuilt zich namelijk nooit in je ondoordringbaarheid, maar in de moed om jezelf te openen.
Deze versie van mij
Met de keuzes die ik maak, voel ik meteen hoe ik sterker word, niet ondanks mijn kwetsbaarheden, maar dankzij mijn kwetsbaarheid. Ik zeg nee tegen wat mij niet dient en ja tegen wat mijn groei ondersteunt. Het is een proces, met vallen en opstaan, maar elke stap vooruit is een overwinning.
Ik ontdek opnieuw de kracht van loslaten. Loslaten van de angst voor oordelen, loslaten van de drang om alles alleen te doen. Elke keer dat ik de controle loslaat, voel ik hoe een nieuw stukje vrijheid mijn hart vult. Vrijheid om te zijn wie ik ben, vrijheid om mijn eigen pad te kiezen, vrijheid om te leven.
Kwetsbaarheid maakt sterker
Ik heb geleerd dat vrijheid minder gaat over het verdwijnen van angst, en meer over de moed die in ons ontwaakt. Het is elke dag opnieuw kiezen voor mijn eigen pad, met een hart open voor de wereld. Zonder opgetrokken muren ben ik benaderbaarder geworden, heb ik veel meer plezier in wat ik doe en ervaar ik veel minder stress.
Deze reis heeft me niet alleen dichter bij mezelf gebracht, maar ook bij de universele waarheden van menselijke verbondenheid en de kracht van authentiek leven. Dit voelt zoooo goed. Het maakt me weerbaar en stabiel. Laatst zei iemand tegen me: “Ik word blij als ik naar je kijk, want je straalt Sharon.”
Dus nodig ik je uit, hand in hand, als bondgenoten op dit pad van herstel, om de kracht te vinden die nodig is om jouw persoonlijke muren te verkennen en misschien, beetje bij beetje, af te breken.
Ontdek, net als ik, dat aan de andere kant van de angst, vrijheid wacht. Begin vandaag nog met het afbreken van die eerste steen.
