“Een onveilige werkomgeving ontstaat niet alleen door ongewenst gedrag van collega’s, maar ook door een omgeving die toekijkt, een leidinggevende die het toelaat, een werkgever die niet ingrijpt en het toezicht dat faalt.” Commissie Van Rijn 1-2-2024
Op een koude dag in januari 1997, genesteld op de bank, mijn ogen vastgeklonken aan de heroïsche schaatsers van de Elfstedentocht, voel ik het leven binnenin mij roeren. Dit moment, verweven met de anticipatie op de geboorte van mijn dochter, markeert het begin van een onverwachte reis. Nu, precies zevenentwintig jaar later, reflecteer ik op die reis, aangespoord door de onthullingen van het rapport van de Commissie Van Rijn.
Dit document spreekt van onveiligheden die echoën met mijn beslissing van toen – een koerswijziging die mijn pad naar het coachen van leiders heeft bepaald. De kern van mijn missie werd geïnspireerd door de erkenning dat ware verandering aan de top begint, bij degenen die de macht en de middelen hebben om culturen te vormen en te hervormen.
Het rapport van Van Rijn
Het rapport van Van Rijn legt de vinger op de zere plek: leiderschap is meer dan een titel; het is een daad van voortdurende zelfreflectie, moed en zorg. Hoe vaak hebben we niet gezien dat degenen zonder gids, zonder mentor, struikelen onder het gewicht van hun verantwoordelijkheden? Het is een pad dat te vaak leidt tot onherstelbare schade, zowel persoonlijk als professioneel.
Mijn hart gaat uit naar degenen die het moeilijkst te bereiken zijn, de leiders die zich verschansen achter muren van ongenaakbaarheid en angst. Het is binnen dit spanningsveld dat ik mijn roeping vind, een kans om licht te werpen op de schaduwen van twijfel en onzekerheid. Deze leiders, zo vastberaden in hun publieke façade, zijn vaak degenen die het meest behoefte hebben aan steun, aan iemand die luistert en begrijpt, zonder oordeel.
De analogie met topsporters is treffend; niemand verwacht dat zij zonder begeleiding uitblinken. Waarom accepteren we dan dat ons geestelijke en emotionele welzijn op een tweede plan komen, vooral voor degenen die de toekomst van onze samenleving vormgeven?
Van bestuurskamers tot operatiekamers
Mijn reis heeft mij langs de kamers van invloed geleid – van bestuurskamers tot operatiekamers, van stadhuis tot rechtbank. Ik heb geleerd dat de wens om te groeien, om in harmonie met zichzelf en anderen te leven, universeel is. De vragen die mijn klanten stellen, onthullen een diep verlangen naar verbinding, naar een leiderschap dat verder kijkt dan cijfers en prestaties.
De sleutel tot transformatie, heb ik ontdekt, ligt niet in het wijzen op tekortkomingen, maar in het vieren van de kleine overwinningen, het erkennen van de kracht van waardering en empathie. In dit licht is elke stap vooruit, hoe klein ook, een overwinning op de weg naar zelfontdekking en echte leiderschapskwaliteiten.
Het rapport van de Commissie Van Rijn is een wake-up call, een oproep tot actie voor ons allen. Het herinnert ons eraan dat zonder fundamentele veranderingen, we gedoemd zijn te falen in het beschermen van de meest kwetsbaren onder ons. Mijn ervaring leert dat velen bereid zijn om te leren, te groeien en zichzelf te verbeteren. Toch blijven velen beschadigd door systemen die falen om te ondersteunen en te beschermen.
Externe ondersteuning: een blijk van kracht
Ik sluit af met een pleidooi voor een cultuur van zorg, waarbij elke professional de ruimte krijgt om te ademen, te leren en te groeien. Waar externe ondersteuning geen teken is van zwakte, maar een blijk van kracht. Het pad naar een gezondere werkplek en samenleving begint met het besef dat we allemaal deel uitmaken van het probleem én de oplossing.
Laten we samen deze reis voortzetten, met open harten en open mind, klaar om de uitdagingen aan te gaan en te transformeren. Voor professionele groei en persoonlijk welzijn, ik ben hier om te helpen. Neem contact op, laten we de dialoog beginnen.
